Als je voelt dat al het goede je heeft verlaten,

als je je eenzaam, rot en vervelend voelt,

als je je hart en ziel niet meer kunt voelen

en iedere troost je onbereikbaar voorkomt.

Zie dan dat ook verdriet mooi kan zijn, schep vreugde in het verdriet.

Accepteer het, verdring het niet, maar laat het stromen.

Verdriet hoort bij het leven, net zoals een bloem of een vogel.

Vreugde is niet iets wat te maken heeft met één bepaalde emotie.

Veel verschillende emoties kunnen vreugde brengen,

verdriet is zo'n emotie.

Verdriet maakt stil en rustig, het kan je naar je ziel voeren,

als je je er voor openstelt.

In de triestheid kan je je grootste schat vinden

en je grootste bron van vreugde.

Maar laat het toe, ga zo diep mogelijk in je verdriet.

Alleen als je diep genoeg graaft zul je je ziel vinden,

Als je tegen je verdriet vecht dan blijf je aan de oppervlakte

en dat is pas echt verdrietig.

Vechten heeft geen zin, overgave is de weg.

Overgave aan het leven, aan de eb en vloed van emoties.

Stroom mee met het leven, en pleeg geen verzet.

Wees soepel als het water, en stroom zachtjes mee.

Verdriet zal altijd bij je zijn, dat zal niet veranderen.

Wat wel kan veranderen is de manier waarop je dat verdriet ziet.

Niks is negatief, niks is positief................Alles is één.

De stilte die in het verdriet is maakt dat je die eenheid kunt zien,

als je je ervoor openstelt.

Het afgesloten zijn betekent starheid, het is doods, alles houdt op te bewegen.

Leven is stromen, leven is doorgaan, leven is niet weglopen,

maar je openstellen voor alles wat het leven je biedt.

Het is het proberen te ontsnappen wat het leven zo zwaar maakt.

Het leven niet toelaten, maakt het leven pas zwaar.

Zolang je leeft is het verstandig om te kiezen voor het leven.

Wees niet doods, maar stroom mee.

Zie de schoonheid die in het verdriet verborgen is.

Ga mee met de stroom en je zult óók in het verdriet vreugde vinden.

Verdriet zul je nooit kwijtraken en dat hoeft ook niet.

Als je de schoonheid kunt zien van verdriet

dan is verdriet niet zo verdrietig meer.

Dan heeft het zijn eigen waarde, en heeft het zijn eigen licht.